ازدواج در ايران مانند بسياری از مراسم ديگر ريشه در زرتشتيت دارد. در حال حاضر ازدواج دارای دو مرحله است، عقد و عروسی . عقد يعنی گره، اشاره به گره خوردن سرنوشت عروس و داماد دارد و شامل مراحل قانونی ازدواج، موافقت والدين، شاهد ها، بله گفتن داماد و عروس، هدايا... و مهريه می باشد. عروسی شامل جشن و سرور و مهمانی بعد از عقد است. گواه در لغت به معنی شاهد است و گواه گیری (عقد) یعنی شاهد گرفتن برای پیوند زناشویی بین زن و مرد. گواه گیری (مانند سدره پوشی) از مهمترین جشنهايي است که برای افراد زرتشتی برگزارمی شود و براي زرتشتيان اهميت بالايي دارد. عروس در مراسم گواه گیری مكنا (مقنعه) سبز رنگی در بردارد و تور سبز رنگی صورتش را پوشانده است، داماد کلاه سبز دامادی بر سر و دستمال سبزی بر شانه راستش آویزان است و در کنار عروس می نشیند. در این مراسم حداقل 7 نفر برای گواه بودن باید حضور داشته باشند. موبد با خواندن قسمتهایی از اوستا مراسم را آغاز می کند و در ادامه از عروس و داماد پرسش می کند که همدیگر را به همسری می پذیرند یا خیر و به همراه آن اندرزهایی را به آنها برای زندگی آینده شان می دهد. از آنجائيکه زرتشتی ها خورشيد و نور را مقدس می دانستند، مراسم عقد معمولا قبل از تاريک شدن برگزار و سفره عقد در گذشته هميشه رو به شرق که خورشيد از آن طرف در می آيد بوده است. مراسم ازدواج ايرانی در برابر سفره عقد انجام می گيرد. سفره در گذشته به بسياری از مراسم مذهبی زرتشتی که همراه با جشن و سرور بوده است گفته می شد. آنچه که در سفره عقد قرار دارد همگی دارای اهميت ويژه بوده است و نماد باورهای مذهبی ايرانيان می باشد. از مراسم ويژه اين جشن زيبا و باستانی، دوختن پارچه ای بالای سر عروس و داماد میباشد. همه زرتشتيان در ١۵ سالگی در مراسمی، شا ل های کمری می گيرند به نام کشتی . اين شا ل ها نماد گذر از کودکی به جوانی هستند و در گذشته در مراسم عقد، شا ل عروس و داماد را به هم گره زده و می دوختند و معتقد بودند که با اين حرکت، عروس و داماد جوان سرنوشتشان گره ميخورد و پيمانی بسته ميشود که نبايد از هم گسسته شود. برای ايرانيان امروز ريشه های زرتشتی اين مراسم زيبا از خاطره ها رفته است. وليکن پيامی که اين جشن باستانی ميرساند همچنان باقی مانده است. ازدواج پيمانی آسمانی است که با استفاده از خرد و با کا رهای نيکو راه را برای رسيدن به نيک بختی، فراوانی و فرزندان خوب آماده ميکند. ازدواج پيمانی است که که بايد همچون گره ای محکم پا بر جا بماند. آنچه بر سفره گواه گیری می نهند: لرک: همانگونه که در دیگر سفره ها مشاهده می کنید مجموعه ای است از خشکبار( هفت نوع) که بعد از اجرای مراسم بین افراد شرکت کننده در جشن تقسیم می شود و البته با توجه به فصول مختلف سال اندك تفاوتي خواهد كرد و نشانه ای است از فراوانی و فراخ روزی. قند سبز: قند سبز نمادی از شيرين كامي، خوشبختی و سبزبختی است رنگ سبز در لباس عروس، کلاه و دستمال بر روی شانه داماد نیز دیده می شود كه همین منظور را می رساند. انار شیرین: در این مورد چند دیدگاه وجود دارد. برخی آن را نشانه همبستگی می دانندو عده ای آن را علامتی برای فرزندان زیاد می خوانند البته شیرین بودن آن نمادی است از شیرین کامی. دستمال ابریشم: نشانه ای است از نان آوری و دست پر برگشتن به خانه. شمع، لاله و مجمر آتش نمادی هستند از دانایی، روشنایی و راستی و پاکی در زندگی. کشتی: نشانه ای است از زرتشتی بودن زن و مرد. کتاب اوستا نشانه ای است از همیشه به یاد خدا بودن. قیچی نشانه ای است از گشایش در کارها و همچنین اینکه زن و مرد هر کدام همانند دو لبه قیچی باید با هم همکاری کنند تا برمشكلات زندگي فائق آيند. تخم مرغ : زایش و باروری. همچنين با توجه به اينكه بعد از پايان مراسم تخم مرغ مذكور را به ديوار مي زنند و مي شكنند نمادي است از مستقل شدن عروس و داماد از پدر و مادرشان. برنج یا جو : نشانه برکت و تداوم زندگی. نخ و سوزن: نمادی است از جلوگیری از گسستهای به وجود آمده در زندگی و از بین بردن آنها. گلاب نمادی است از خوشبویی و طراوت. آیینه چشم روشنی و یکرنگی و با ایمان بودن را به یاد می آورد. آویشن و برگ گل سرخ نمادی از مهر و خوشبویی و سلامت می باشد. سرو نشانه ملت ايران، جاودانگی و پایداری در زندگی است
